Uzasadnienie sądu o faktach

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny przyjął poczynione w pierwszej instancji ustalenia faktyczne za własne, bez potrzeby ich korekty, czy uzupełniania, czyniąc je zarazem integralną częścią niniejszego orzeczenia, w konsekwencji czego nie zachodzi potrzeba ich szczegółowego powtarzania (por. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1997 r. Pozostałe zarzuty apelacji, tj. pierwszy i drugi, miały charakter jedynie polemiczny i jako takie nie zasługują na aprobatę. Zarzuty apelacji nie podważyły poczynionych przez sąd pierwszej instancji niezbędnych dla wyjaśnienia sprawy ustaleń faktycznych, w szczególności tego, że ubezpieczony w spornym okresie pracował w gospodarstwie rolnym rodziców stale i co najmniej po 4 godziny dziennie.

Stanie na straży praworządności przez organ administracji publicznej

Skarżący powoływali się na uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 maja 2003 r. OPS 1/03, a także orzecznictwo Naczelnego i wojewódzkich sądów administracyjnych. Uchwała ta stwierdzała, że prezydent miasta jako organ wykonawczy miasta na prawach powiatu i reprezentujący je na zewnątrz oraz także jako pracownik urzędu miasta, a jednocześnie sprawujący funkcję starosty, podlega wyłączeniu na podstawie art. 24 § 1 pkt 1 i 4 k.p.a. w sprawie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, będącej własnością miasta na prawach powiatu. Wprawdzie uchwała ta dotyczyła zwrotu wywłaszczonej nieruchomości stanowiącej własność miasta na prawach powiatu, a w niniejszej sprawie chodziło o ustalenie odszkodowania za działkę zajętą na drogę, będącą przedmiotem własności m.st. Warszawy to jednak co do przyczyn wyłączenia występuje pełna analogia.

Podział majątku

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację wnioskodawczyni Ilony S. postanowieniem z dnia 5 lutego 2008 r. dokonał zmiany postanowienia Sądu Rejonowego w ten m.in. sposób, że podwyższył wysokość dopłaty od uczestnika Jerzego S. na rzecz Ilony S. do kwoty 308.853,15 zł Sąd ustalił, że podstawowym składnikiem majątku wspólnego małżonków podlegającym rozliczeniu przy podziale tego majątku jest nieruchomość położona przy ulicy S., o wartości 811.000 zł Uznał, że spłata należna wnioskodawczyni powinna być pomniejszona o połowę kwoty stanowiącej sumę spłaconego przez uczestnika Jerzego S. kapitału i odsetek wynoszącą 194.293,70 zł Wysokość należnej wnioskodawczyni spłaty określił na kwotę 308.853, 15 zł (405.500 zł pomniejszona o 97.146,85 zł oraz 500 zł orzeczonych przez Sąd Rejonowy).

Szacowanie składników majątku wspólnego

Podjęcie uchwały rozstrzygającej zagadnienie prawne przedstawione przez sąd odwoławczy, ze względu na jej wiążący charakter (art. 390 § 2 k.p.c.), stanowi wyjątek od zasady samodzielnego rozstrzygania sprawy przez właściwy sąd, dlatego przesłanki stosowania art. 390 k.p.c. powinny być wykładane ściśle. Takie ich rozumienie skłania do przyjęcia, że użyte w jego § 1 pojęcie poważnych wątpliwości wiązać należy z występowaniem w sprawie zagadnienia prawnego nowego, nierozwiązanego w ogóle albo rozwiązanego niedostatecznie w doktrynie i dotychczasowym orzecznictwie lub rozstrzyganego w nich rozbieżnie (post. SN z dnia 22 lutego 2007 r., III CZP 163/06 nie publ. z dnia 29 listopada 2007 r., III CZP 102/07 nie publ.).
Na tle zagadnień prawnych sformułowanych przez Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie, takie poważne wątpliwości nie występują. Przedstawione w ich ramach kwestie mogą być bowiem rozwiązane, przy uwzględnieniu poglądów funkcjonujących już w piśmiennictwie i judykaturze, za pomocą reguł wykładni czy prostego zastosowania przepisów.

W razie zaskarżenia postanowienia co do istoty sprawy

Skarga kasacyjna przysługuje do Sądu Najwyższego od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy, a w sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami i dział spadku, jeśli wartość przedmiotu zaskarżenia nie jest niższa niż 150000 zł (art. 5191 § 2 i 4 pkt 4 k.p.c.). W odniesieniu do postanowienia sądu drugiej instancji, którym oddalona została apelacja uczestnika wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną może być albo taka sama, jak w apelacji albo niższa, jeśli skarżący adwokat z łodzi częściowo uznał racje sądu odwoławczego lub zrezygnował z części swoich pretensji. Nie jest natomiast możliwe określenie tej wartości na kwotę wyższą od wskazanej w apelacji, ponieważ zakres zaskarżenia nie może być szerszy.